تسلیت بر رفیق ارجمند صالح و خانواده گرامی اش.

زندگي و مرگ
آن عاشق و معشوق اند
كه از هماغوشي شان حركت زاده ميشود
و راز ها جامه ي شكوه مي پوشند

با خبر شدم که بانو حمیده علی حسنی مادر ارجمند رفیق دیر و دورمان صالح ماکنعلی پس از سالها دوری از فرزند ،از «جزء» به «کل» و از «قطره» به «دریا»ی ناشناس و بی پایان هستی پیوست و سفر خاک را به پایان برد. صالح انسانی آگاه و به قوانین متقن حیات از جمله رفتن شناساست، با این همه حکایت مادر دیگرست . به او وخانواده ارجمندش تسلیت میگویم و شعری را که برای سفر مادری دیگر از مادران سرزمینمان سروده بودم  به عنوان سر سلامتی باز نشر میدهم . اندوهش کوتاه و روزگارش با عزت و امید دمساز و دراز باد. اسماعیل وفا یغمائی

 سفر

فشانده گیسوان در باد امشب
رود تا ذات هستی شاد امشب
بجا بنهاده تن،چون پیرهن او
رود آزاد در آزاد امشب
***
نه دیگر رنجی از شلاق شداد
نه دیگر دردی ازبیداد دجال
زپوچ قیل های هیچ، بس دور
ز هیچ پوچ های قال در قال
***
نه اندوهی دگر در جان پدیدار
نه دیگر تن شود پر درد و بیمار
نه دیگر هی صبوری در صبوری
به امیدی که شاید باز دیدار
****
به هر شش سو صفای کهکشانها
میان روشنائی های جانها
سبک تر از پری، پوید ، روانست
نه در بند مکانها نی زمانها
***
نگاهی میکند بر خاک از دور
پس از آن در میان نور در نور
شود پنهان به لبخند خدائی
که چون نی از نیستانش بدی دور
***
سفر خوش! جای تو مادر، نه اینجاست
که قدر «کهربا» با «که» برابر
برو آنجا که انسانیت و عشق
بود از هرچه در عالم فراتر